Hij loopt voorzichtig schichtig binnen
Beloert de vrouwen op de bank
Hun lijven glimmend opgemaakt
Verleidelijk, langbenig, slank
Verborgen onder maskers
Van rouge en lippenstift
Wachtend op de klant
Die hen op borsten schift

Voorzichtig maakt hij dan zijn keus
Een drankje even aan de bar
Geil wordend kijkt hij naar hun lichaam
Zijn lid wordt stijf, zijn ogen star
Maar eerst is er champagne
Als de waar is gekeurd
En dan samen naar boven
Waar straks de daad gebeurt

Hij raakt haar aan, haar ogen glanzen
Hij strompelt stroef op haar toneel
Want zij belichaamt wat thuis miste
De zwoele sfeer van het bordeel
Hij trilt haast van verlangen
En streelt haar zoete huid
Even is hij adonis
En zij zijn eigen bruid
Hij neemt haar op het grote bed
Totdat zijn goesting staakt
Bevredigd, loom gaat hij dan huiswaarts
Hij voelt zich eenzaam en heel naakt

Zundert augustus 2002/ Leuven 2024

Gemis

Tekst is van Guido Gazelle

Aan eenen afwezenden vriend. Opgedragen aan mijn goede vriend Ward Neyrnck, met wie ik twee cd's heb gemaakt.
Hij overleed op 34-jarige leeftijd aan een hartaanval.

Ik mis u waar ik henen vaar
of waar ik henen keer:
den morgenstond, de dagen rond
en de avonden nog meer!
Wanneer 'k alleen in tranen ween
t zij droevig het zij blij,
Ik mis u nevens mij

Nu zingt men wel en 't orgelspel
en misse ik niet, o neen,
maar uwen zang die mist de orgelklank
en misse ik al met een.
Ik misse u nog ... waar hoeft u toch,
wáár hoeft u niet gezeid ...
Waar heeft God u binnen geleid!

Dáár misse ik u, dáár misse ik u
zoo dikwijls, en, ik ween:
geen hope meer op wederkeer
geen hope meer, o neen!
Geen hope, neen, geen hoop, hoe kleinn,
die 't leven overschiet';
en misschien mis jij mij niet?

Grens

Daar rijd ik weer door Nederland
Honderd tot aan de grens
Van Harderwijk naar Amersfoort
Terwijl de regen plenst
Het asfalt nat en glibberig
En ook heel weinig zicht
Het water spat tegen mijn ruit
De weg is slecht verlicht

Dan moet ik richting Gorcum
Maar dan via Den Bosch
Er is een ongeluk zegt mijn Tom Tom
Een auto, total loss
De regen zwelt steeds harder aan
Gaat dan over in sneeuw
Ik zit geklemd tussen de auto's
Als een gekooide leeuw

Het schiet niet op sta bijna stil
Maar de radio bericht
Dan het niet lang meer duren zal
Waarop ik mij dan richt
Ineens rijdt iedereen weer door
We naderende de brug
Die toegang tot Noord-Brabant biedt
Dus ik hoef niet terug.

Na Eindhoven bel je me op
En vraagt me waar ik ben
Ik nader Eersel al bijna
Een weg die ik goed ken
Langzaam rijd ik dan binnendoor

Zo rijd ik eenzaam door de nacht
Naar mijn lief van wie ik hou
De nacht kan mij niet deren
Want buiten is de kou
Je warmte is vertederend
de liefde die ik wou
Je zachtheid diep van binnen
Je onverwoeste trouw

Eens zal ik altijd bij je zijn
"k verlaat het Hollandse huis
En zal ik tot de dood mij roept
Verblijven in jou, dat is mijn thuis!

Haat

Ooit heb ik van je gehouden
En zo intens zo lief gehad
Maar op een dag werd je ineens anders
Op jou had ik ineens geen vat

Hoe heb ik ooit niet kunnen zien
Hoe vals je eigenlijk wel was
Striemende woorden, vuile streken
Een ziekte die niet meer genas

Het ergste is van alles
Dat ik je niet vergeven kan
Hoe vaak ik ook bid tot de hemel
Zo blijf ik toch steeds in jouw ban

Had ik voor haat maar een remedie
Maar daarvoor is geen medicijn
Ooit heb ik zo van jou gehouden
Maar wat er achterblijft is pijn.

Heroïne

Hij had nooit bijster veel verstand bezeten
hij was zo simpel als een kind van vier
Hij wist alleen maar dat hij Willem heette
en zelfs die wetenschap deed hem plezier

Hij had van God een simpele geachte
God was zijn vader, zo groot en sterk en stoer
die in de hemel op hem zat te wachten
en Jezus was vanzelf zijn grote broer

Hij had nog nooit een letter kunnen lezen
en van een dogma had hij nog nooit gehoord
maar twijfels waren bij hem nooit gerezen
want hij geloofde Vader op zijn woord

Toen hij zo ziek werd op die woensdagmorgen
wist hij meteen dat hij komen mocht
Hij had dan ook geen angsten en geen zorgen
want Jezus zou hem meegaan op zijn tocht

Al heeft hij geen begrip gehad van zonden
al was hij zo eenvoudig als een kind
God heeft in hem zo'n groot geloof gevonden
zoals men zelden bji theologen vindt

Liefde Van De Zolder

Sneller gaat de tijd voorbij
Naarmate de jaren tellen
Een leven zonder jou dat is
Nooit meer voor te stellen
Laten we samen slapen
En vrijen tot de morgen
Laten we de dood ontsnappen
Een leven zonder zorgen

Waarom gaat alles snel voorbij
De tijd is niet te kopen
Voor je het weet is daar het einde
De tijd is niet te slopen…

Laat ons samen met z'n tweeën
Van het leven genieten
En eeuwig altijd samenzijn
De tijd in beton gieten
Liefde die nooit een einde neemt
De tijd zal ooit stil staan
Als wij samen naar de hemel vliegen
En samen zijn voortaan.

Vader

Zomer in je ogen
'n Siddering in je lijf
zacht-zoekende handen
waarnaar ik hunkeren blijf

Balsem van je lippen
zoete kwelling van je mond
laaf't dorstig verlangen
dat mij binnenin verwondt

Daalt dan de weemoed neer
in't fluisteren van mijn hart
hoor 'k plots die roepstem weer
die zwijgend 't noodlot tart

Het stroomt en blijft maar stromen
met ongekende kracht
de wijn die het leven geef
ik beef en zweef en wacht